Rocznica bloga - jesteście wspaniali.

Dokładnie 26 czerwca 2014 nastąpiło wydarzenie, które diametralnie zmieniło moje życie - złożyłam tego bloga.  Pierwszego bloga, który ma rok, czyli teraz jest to gdzieś jednej-piątej mojego bycia na blogosferze. Żaden z moich poprzednich blogów, tyle nie miał co najwyżej tydzień, miesiąc, potem zostawał usunięty. W ciągu tego roku zdobyłam 23 obserwatorów, paru stałych czytników, ponad 12  tys. wyświetleń, według statystyk odwiedzają mnie ludzie nie tylko z Polski, ale i Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Austrii, Irlandii, Niemiec, Francji, Kenii, Belgi, Chorwacji i Indonezji. Na blogu opublikowałam łącznie 66 postów. Wpisem, który osiągnął największą liczbę wyświetleń (188) jest Rozdział 7 poprzedniej historii, a największą liczbę komentarzy (18) osiągnął  Epilog. Według mnie są to bardzo  dobre statystyki.
  Pamiętam początki, zerowe liczby komentarzy i około 100 wyświetleń. Pamiętam każdego czytelnika, który choć raz skomentował jakiś z postów,  tych co obiecywali, tych co zniknęli, tych którzy odeszli przez jeden komentarz, każde zawieszenie i każdą radość z komentarzy.

Jest parę osóbek, które są są dla mnie bardzo ważne i chcę im  szczególnie podziękować:

Ludmila Ferro
Słoneczko jesteś chyba najstarszą czytelniczką mojego bloga, która wciąż jest. W sumie to od samego początku uznałam cię za osobę, której mogę zaufać i bardzo polubić.  Twoje komentarze zawsze są dla mnie ważne, poprawiają mi humor, znajduje się w nich tyle miłych słów, że nigdy nie wiem co napisać. Nigdy się na tobie nie zawiodłam, nie obraziłam, bo nie miałam powodów. Jesteś dla mnie ważna. Byłaś, jesteś i mam nadzieję, że zostaniesz do końca.

Mechiś Lambre
Gdzieś mi się ostatnio zagubiłaś kochana. Jednak gdybym cię nie wymieniła, byłabym na siebie bardzo zła. Co ja mogę powiedzieć. Chciałabym napisać to samo co pierwszej osóbce, bo ty jesteś tu niemalże równie długo. Dobrze pamiętam jak wiele razy, pod moimi postami z informacjami chciałaś bym napisała, chciałaś mi pomóc. Bardzo to doceniałam i nadal doceniam, jednak nigdy nie miałam odwagi napisać i nadal tak jest.

Lucia Ferro
Jak Mechiś gdzieś mi się zgubiłaś. Jednak wiem dlaczego i wiem, że już wróciłaś :) Pojawiłaś się, no właśnie w sumie to i ciebie i 2 osoby, o których pisałam przed tobą z tego co pamiętam pojawiły się na tym blogu mniej więcej w tym samym czasie i chyba nawet pod tym samym postem napisałyście pierwszy komentarz, a przynajmniej tak mi się zdaje. Nie zawsze jesteś, ale jesteś dla mnie jedną z ważniejszych czytelniczek. Polubiłam cię, nie znając cię za bardzo.

Moniczka
Chyba każdy wie  co o tobie sądzę. Jesteś bardzo pozytywną osóbka, zarażającą swoim optymizmem, nikt nie poprawia mi aż tak mocno humoru jak ty i nie wywołuje ogromnej radości na długi czas. Na początku nie sądziłam, że w ogóle znajdziesz się wśród grona moich czytelników, a co dopiero tych ulubionych. Widzisz jak pozory mylą ?  Na fb mam cię w znajomych od dawna i nawet nie wiem skąd.

Wika (anonim)
Bez ciebie nie było by mnie tu wiesz? Jesteś inna niż reszta z moich ukochanych czytelniczek. Po pierwsze piszesz z anonima, a po drugie jesteś dość nachalna i uparta, pamiętam jak chciałaś mi pomóc,weszłaś do zakładki konta i napisałaś, a nie jak reszta chciałaś bym to ja napisała. Pamiętam, że wtedy się lekko zdenerwowałam na ciebie i wiedziałam z jakim typem osoby mam do czynienia, jednak to w tobie najbardziej cenie. Dzięki tobie nie zrezygnowałam, poznałam cię w prawdziwym świecie i zostałyśmy przyjaciółkami, potem się pokłóciłyśmy i nie wiem co się teraz z tobą dzieje. Zniknęłaś i cię nie ma.



Są także osoby, które gdzieś mi się zagubiły, odeszły przeze mnie, lub  skończyły z blogspotem, a były ze mną na początku, więc należy im się też trochę inne podziękowanie.
 Madziunia Madzik Ferro, Pat ty,, Wercik Weronka Weruś,  Klaudia Mnatsakanyan,  Olczia, Juliet G, Mechita Lambre, Lola Ferro,  Fedemila Forever
Dziękuję wam za każdy komentarz, za to że byłyście, a może i nadal jesteście? Za miłe słowa w komentarzach, za każde wyświetlenie, cierpliwość na rozdział. Jesteście wciąż dla mnie ważne  pomimo, że już was chyba tutaj nie ma.

Dziękuję także każdej osobie, która zostawiła tu choć jeden komentarz, choć raz coś przeczytała i dołączyła się do obserwatorów.