Charpeter 2

♦

Wiatr swobodnie rozczesywał mi włosy, wsłuchiwałam się w melodyczne dźwięki natury:  różnorodne szumy, ćwierkanie ptaków, . W dżinsach, białym T-shircie, skórzanej, beżowej kurtce i tego samego koloru botkach wydeptanymi uliczkami przechadzałam się po Central Parku.
  Jest to moje ulubione miejscem w Nowym Jorku. Pomimo, że  jest położony na Manhattanie, a spaceruje w nim wiele ludzi nie czuć  tego. Jest to zupełne przeciwieństwo innych części miasta, gdzie aż roi się od drapaczy chmur, aut,  ludzi, którzy wszędzie się spieszą. Tutaj czas zwalnia swoje tempo,  całkowicie się wycisza, a ty możesz zobaczyć ludzi, który spędzają czas w harmonii z przyrodą.  Nikt nie zajmuje się biznesem, choć trochę bym polonizowała. Jednak zawsze są  wyjątki od reguły, czyli ludzie, który 'zajmują się' swoimi dziećmi rozmawiając przez  swoje smartfony,  bądź wystukując coś na MacBook'ach. Nie dziwi mnie taki widok nawet w parku, nie bez powodu mówi się, że Nowy Jork - miasto, które nigdy nie śpi.
Moją ulubioną częścią w tym miejscu, jest  zoo - jedyna rzecz, której nie było w Krainie Czarów, tam zwierzęta  chodziły na wolności, lecz nie było ich zbyt dużo, były to tyko
 różno-kolorowe ptaki oraz niektóre zwierzęta z darem mowy np: niby-żółw, który pojawia się w mojej historii.  Nie był on co prawda szczególnie duży, czy też z bogatą historią, ale bardzo miło spędzałam w nim czas na piknikach i spacerach z moją przyjaciółką Kitty - kotką z  Cheshire.  Spacerując czułyśmy jakąś dozę tajemnicy pochodzącą z głębi lasu. Uznałyśmy, że to normalne aż pewnego dnia zobaczyłyśmy dziwnego ptaka, którego nigdy wcześniej nie widziałyśmy, porównałabym go z wyglądu do tęczowego feniksa, poszłyśmy za nim. Doszłyśmy do jaskini, biło od niej ogromną magię, weszłyśmy za stworzeniem do środka. Zobaczyłyśmy parę stolików z książkami, każda z innym symbolem na okładce. Tajemnicze zwierzę zniknęło przy książce z różą, która jako jedyna była otwarta. Podeszłyśmy do niej i przeczytałyśmy fragment

 ,,Tu róża jest symbolem, uważaj na kolce i wrzeciona, bo tam gdzie śpi królewna  nie obejdzie się bez nich. Zobaczysz wróżkę ubraną w ciemne barwy ? Strzeż się, to wróżka nie zaproszona,gdy tylko wejdziesz jej w drogę marny będzie twój żywot i podzielisz los Aurory. Staniesz się częścią  opowieści i nigdy nie wrócisz.              Dawno, dawno temu...."

Dalej nie było dane nam doczytać, znalazłyśmy się w innym miejscu, była to także jaskinia, lecz gdy wyszłyśmy na zewnątrz zobaczyłyśmy ogromny zamek, dopiero wtedy zorientowałyśmy się, że jesteśmy w Bajce śpiącej królewny, a fragment, który czytałyśmy był czymś w formie zaklęcia, które ostrzegało także przed tym co nas tu czeka.  Pośpiesznie wróciłyśmy i nigdy więcej nie odwiedzałyśmy magicznej jaskini, aż do teraz gdy postanowiłam sprawdzić o czym jest książka, znajdująca się w rogu, cała zakurzona. Okazało się, że przenosi do świata ludzi, wtedy uznałam, że czas uciec, a królik chciał wszystkiemu zapobiec, więc przez przypadek on też się tutaj znalazł. Może jednak pora wrócić ? Narobiłam tyle kłopotów innym, lecz nie chcę znów popadać w rutynę.  Nagle wpadłam na kogoś i potknęłam się.  Nieznajomy pomógł mi wstać, spojrzałam na niego. Był to  brunet o czekoladowych oczach  i grzywce postawionej na żelu.
- Wszystko dobrze ? Nic ci nie jest
- Tak wszystko dobrze - no prawie, czuję się jakoś dziwnie, nigdy jeszcze tak nie miałam. Nie umiem nawet tego opisać
- Michael - podał mi dłoń
- Hm ? - nadal słabo znam zwyczaje ludzi
- Nazywam się Michael, a ty ?
- Diana.
- Miło mi cię poznać Diano - na twarzy chłopaka pojawił się ogromny uśmiech, odsłaniający rząd  śnieżnobiałych zębów.
- Usiądziemy ? - pokazał na pobliską ławkę. Chwilę później już na niej  siedzieliśmy. - Opowiesz mi coś o sobie ?
- Szczerze, to nie lubię o sobie opowiadać...
- Ja też, więc może inaczej... Skąd pochodzisz ? Nie wyglądasz na rodowitą Amerykankę - muszę coś wymyślić, przecież nie powiem mu, że jestem z bajki...
- Pochodzę z Argentyny, przeprowadziłam się tutaj nie dawno. - skłamała, gdybym mu powiedziała, uznałby że jestem chora psychicznie, lub lubię żartować.
- Ja też nie jestem stąd, pochodzę z Włoch, a czym się zajmujesz ?
- Jestem nauczycielką tańca.
- Ja jestem wokalistą.
- Mógłbyś coś zaśpiewać ?
- No pewnie, masz jakiś ulubionych artystów ?
-Mam ich sporo, a znasz Thinking out loud Eda Sheerena ?  - Michael nie odpowiedział, a zaczął śpiewać
- I jak ?- zapytał gdy skończyła
- Masz bardzo ładny głos, zazdroszczę ci talentu.
- Nie przesadzaj - po raz kolejny się do mnie uśmiechnął - Widzisz już się trochę o sobie dowiedzieliśmy

♠

Alicji nie ma już parę godzin, zaczynam się bać, że coś jej się stało. Chyba pora jej poszukać, tylko gdzie ona mogła pójść... Nowy Jork to ogromne miasto, trudno będzie ją znaleźć. Gdzie ona lubi przebywać? Oczywiście Central Park, nie raz opowiadała mi jak tam jest cudownie.
 Jak błyskawica wybiegłem z mieszkania, rzecz jasna ówcześnie je zamykając i prawie że biegnąc ruszyłem na poszukiwanie Alicji. Rzecz jasna nie byłbym sobą, gdybym nie narobił problemu i nie zwrócił na siebie uwagi...