Charpter 6

W sumie to nie  mam jak usprawiedliwić swojej (kolejnej) nieobecności. Są dwa powody: nauka i grafika... Ostatnio prawie cały swój wolny czas przeznaczyłam na grafikę, a dokładniej na prace na fora graficzne i tak mnie to pochłonęło, że o opowiadaniach przypominałam sobie w momencie, w którym już nic mi się nie chciało... Tak odchodząc od tematu to jestem w trakcie przygotowywania szablonów na dwa inne (i nowe) blogi, o których jeszcze na pewno wspomnę...
Już nie przedłużając zapraszam do posta

Tym czasem w krainie czarów

Wszyscy ustawili się na miejscach, każdą z postaci przepełniały trzy uczucia : zawsze towarzyszące im w takich momentach euforia wraz z lekkim podekscytowaniem oraz nowe uczucie - strach. W normalnych okolicznościach każdy wiedział co ma robić, jak się zachowywać i gdzie się ustawić, a wszystko to wydawałoby się rutyną, gdyby nie fakt że każdy bohater za każdym razem czuł że będzie musiał wszystko odegrać nieco inaczej. Każdy szczegół ''gry'' był tak samo różny jak czytelnik. Jeżeli ktoś czytał szybko wszyscy musieli szybko zmieniać miejsca, aby zdążyć do kolejnej ilustracji, jeżeli zaś czytelnik nie posiadał daru szybkiego czytaniu często można było znudzić wolno toczącymi się wydarzeniami. Tylko tym razem było zupełnie inaczej. Alicja wraz z królikiem zniknęli, a jakiś czas później ślad urwał się także po Kitty. Teraz los bohaterów był nikomu nie znany. Czytelnik nie domyśli się, że coś jest nie tak będzie myślał, że czyta tą samą książkę, a o starszej ''wersji'' zapomni. Tego właśnie każdy obawiał się najbardziej. Zawsze mogli 'usunąć' tymczasowo obrazki z książki i dowiedzieć się jak wszystko będzie teraz wyglądało, ale istniał  także cień wątpliwości że zmienią się tylko role postaci, a byłaby to najlepsza z możliwych opcji.
Nagle zapanował gwar, za kilka sekund wszystko miało się wyjaśnić. Dokoła dało się usłyszeć znane już pierwsze wersy nowej historii:
- Kiedy Alicja wraz z królikiem uciekli do zupełnie innej krainy, gdzie bajki są jedynie literaturą, a jej mieszkańcy nie mieszkają na papierowych stronach książek kraina czarów zmieniła się. Kot z Ceshire zniknął na dobre, nigdzie nie można zobaczyć chociażby jego szerokiego uśmiechu zawieszonego w przestrzeni, z zła Królowa Kier została uwięziona w lochach przez Króla Kier -  wszyscy wstrzymali oddech. Królowa natychmiastowo zniknęła z tronu i prawdopodobnie trafiła do podziemi, a na jej miejscu pojawił się wystrojony w złoto Król Kier. Wszyscy wiedzieli, że teraz nic nie jest już pewna, a ich najgorsze sny właśnie się spełniają, książka zyskała coś w rodzaju drugiego tomu, którego teraz mają się ściśle trzymać - Kapelusznik całkowicie zdziwaczał i zaszył się w nikomu nie znanym miejscu wraz z susłem.
W końcu minęła cała historia zniknęło jeszcze parę postaci, a na ich miejsce pojawiły się zupełnie inne np: pojawił się nowy kot-znikot, który był prawą ręką króla i donosił mu o wszystkim co działo się w Krainie Czarów. Ogółem rzecz mówiąc cała Kraina Czarów stała się miejscem pozbawionym swojej magii i radości, a każdy z bohaterów walczy o przetrwanie,ponieważ teraz nawet za najdrobniejszy szczegół można trafić do lochów i zostać pozbawionym głowy. Większość fabuł skupia się na tajnej grupie anty królewskiej, która poszukuje kapeluszniki oraz susła, którzy mają im pomóc w uwolnieniu królowej i obaleniu króla. Cała bajka kończy się w na stepujący sposób:   Królowa Kier, Marcowy Zając, Kapelusznik, Suseł, Niby Żółw, Niby Krokodyl i jeszcze parę innych postaci odeszło do innego świata, a Alicja wraz z  Królikiem i Kotem z Cheshire przepadli bezpowrotnie. Kraina czarów zmieniła się i nikt nie jest w stanie przywrócić do niej szczęścia. 

Liam (Biały Królik) 

Nowy York

Jest poniedziałek, co oznacza że przydałoby się pójść do pracy.  Pogoda za oknem wydaje się być słoneczna i ciepła, więc nie potrębuję brać ze sobą dodatkowej kurtki. Ubrałem białą koszulę, oraz granatowy garnitur, następnie szybko zjadłem śniadanie, a potem ubrałem jeszcze buty, do ręki wziąłem torbę i wyszedłem z apartamentu zamykając go na górny zamek. Wychodzą z apartamentowca ktoś na mnie wpadł. Odwróciłem się i zobaczyłem dziewczynę o czarnych włosach z kolorowymi końcówkami o  mocno zielonych oczach. Pomimo tego, że upadła i wszystko co trzymała w ręku jej wypadło na jej twarzy można było dostrzec szeroki uśmiech.  Miałem wrażenie, że gdzieś już go widziałem. Schyliłem się by pomóc pozbierać dziewczynie rzeczy. Kiedy na chodniku nie leżała już żadna z jej rzeczy wstałęm, a następnie wyciągnąłem rękę do nieznajomej w pomocnym geście. Złapała mnie za nią, a ja pomogłem jej wstać. Kiedy stanęła naprzeciwko mnie miałem wrażenie, że gdzieś widziałem nie tylko jej uśmiech, ale i twarz. Dziewczyna przyglądała mi się z zamyśleniem, prawdopodobnie także gdzieś już mnie widziała, co oznacza że się znamy. W końcu postanowiłem się odezwać:
- Mam nadzieję, że nic ci się nie stało.
- Nie wszystko jest w porządku, dziękuję - na jej twarzy pojawił się większy uśmiech, w ramch podziękowań. Następnie dziewczyna szybko odeszła.. Nagle mnie olśniło, podobny uśmiech miała tylko jedna osoba - Kitty. Jednak jest to nie możliwe. Co ona miała by tu robić, jak tu trafiła ? Myślałem, że tylko Alicja zna drogę do tego miejsca. Będę musiał to szybko sprawdzić, bo co jeśli to naprawdę była Kitty ? Może w Krainie Czarów stało się coś złego, a ona postanowiła nas odszukać i pomóc nam wrócić byśmy zażegnali kryzys. Jednak to by oznaczało, że jest ktoś jeszcze kto zna drogi do innych rzeczywistości. Póki co mam związane ręce, powinienem szybko pójść do pracy, chyba że chcę się spóźnić. Kiedy wrócę do domu będę musiał przeprowadzić długą rozmowę z Alicją...